Posiadłość w Bieczu należała do rodu von Widebach od XIV w. do 1945. W dobie renesansu wznieśli oni obronną siedzibę, która w 2. poł. XVII w. została rozbudowana w kierunku zachodnim, a ok. 1800 powiększona od frontu o skrzydła boczne. Od 1945 po okresowym użytkowaniu był opuszczony, a w 1981 został wyremontowany. Jest murowany, na planie podkowy, piętrowy, nakryty dachem czterospadowym; nowsze skrzydła boczne są parterowe o dachach dwuspadowych z naczółkami. Dwutraktowy układ wnętrz występuje w korpusie i skrzydłach. Oś fasady podkreślona została pozornym ryzalitem, zwieńczonym balustradą tralkową, flankowaną figuralnymi rzeźbami. Od południa i zachodu pałac otacza fosa, a za nią rozległy park krajobrazowy. Z pałacem związana jest barokowa oficyna z 2.poł. XVIII w. i budynek bramny z XVIII w., przebudowany w 1802.