Późnogotycki, zbudowany w kon. XV w., w czasach nowożytnych został powiększony od północy o zakrystię i kruchtę. Jest orientowany, murowany z kamienia, jednonawowy z wyodrębnionym, oskarpowanym prezbiterium, zamkniętym trójbocznie, z wieżą od zachodu, nakryty dachami dwuspadowymi. Prezbiterium przekryte jest sklepieniem sieciowym, zakrystia kolebkowym, a nawa drewnianym stropem z 1714. Wnętrze prezbiterium od wschodu i północy, a nawę od północy i zachodu obiegają empory z 1567, wykonane przez Martena Bisela, zdobione malowidłami o tematyce biblijnej. W wyposażeniu wnętrza, pochodzącego z XVI–XVII w., zachowały się predella ołtarza głównego, ambona, obrazy, rzeźby i płyty nagrobkowe. Od czasu reformacji do 1945 kościół służył ewangelikom. Kościół otoczony jest kamiennym murem z bramkami wzniesionymi z 1711.