Zbudowany po spaleniu starszego w 1488. Późnogotycki ratusz niszczony był pożarami w 1554, 1637, 1692 i 1764. W czasie gruntownej przebudowy w latach 1848–1849 z gotyckiej budowli zachowano tylko ściany północną i zachodnią oraz wieżę. Nowa, trzykondygnacyjna budowla, ukształtowana została w stylu charakterystycznym dla berlińskiej szkoły K. F. Schinkla. Wypalony w 1945 ratusz został odbudowany wg proj. Michała Witwickiego, łączącego ściany gotyckie, z nowym segmentem, wzniesionym na miejscu dziewiętnastowiecznego traktu. Zawalona w czasie odbudowy wieża została odtworzona ale bez hełmu. Z elementów gotyckich zachowały się dwa ostrołuczne portale oraz okna i wnęki w północnej elewacji.