Powstał w latach 1732–1735, jako rezydencja władającej miastem rodziny von Barwitz, wzniesiony na miejscu zniszczonego pożarem zamku, wzmiankowanego w 1468. W latach 1957–1959 pałac został zaadaptowany na Dom Dziecka. Obecnie stanowi własność prywatną. Barokowa budowla, murowana, założona jest na planie wydłużonego prostokąta z bocznym skrzydłem od południa, ustawionym pod kątem rozwartym. Piętrowa budowla nakryta jest dachami mansardowymi. Pośrodku skrzydła głównego od frontu i ogrodu występują trzykondygnacyjne pseudoryzality a w nich reprezentacyjne wejścia do sieni. W układzie wewnętrznym zachowały się bez zmian – przelotowa sień z reprezentacyjną klatką schodową i dwukondygnacyjna sala balowa. Elewacje, rozczłonkowane pilastrami, zdobione są cęgową i muszlową dekoracją sztukatorską. Na południowym obrzeżu dziedzińca pałacowego znajduję się piętrowa ofcyna z XVI–XVIII w., a od południowego zachodu przylega park, założony w XVI w., przekształcony w 1853 przez Eduarda Petzolda.
 

Źródło: Zabytki architektury województwa lubuskiego, Zielona Góra 2010 r.