Ośno Lubuskie, pow. słubicki - miasto
Zalążkiem Ośna był targ, powstały w XII w. przy szlaku handlowym z Lubusza do Poznania. Wzmiankowane w 1252, jako miasto, Ośno lokowane było przed 1233 przez biskupa lubuskiego Wawrzyńca, a w pocz. XIV w. powiększone o teren osady targowej i obdarzone prawem magdeburskim. W 1401 biskupie uprzednio miasto przeszło we władanie margrabiów brandenburskich. Mimo konkurencji Frankfurtu, gospodarkę średniowiecznego Ośna stymulował handel, a o zasobności miasta świadczą wzniesione wówczas budowle – kościół, mury obronne i ratusz. Oprócz handlu, źródłem dochodów mieszkańców i kasy municypalnej było piwowarstwo, rolnictwo i rybołówstwo, a w XVIII w. ponadto rękodzieło tkackie i skórzane. Już w średniowieczu za murami obronnymi powstały przedmieście – Sulęcińskie ze szpitalem św. Jerzego i Frankfurckie ze szpitalem św. Gertrudy. Zniszczona w 1945 zachodnia część starego miasta nie została dotąd odbudowana.
