Rezydencja rodziny von Waldow wzniesiona została w 1863, najpewniej wg proj. Georga H. Hutziga. W latach 1991–1998 pałac był opuszczony, potem starannie wyremontowany i odrestaurowany w detalach, z przeznaczeniem na pensjonat. Wzorowo zostało także uporządkowane jego otoczenie z rozległym parkiem krajobrazowym. Murowana budowla, założona na planie prostokąta z pseudoryzalitami pośrodku fasady i elewacji ogrodowej, z wieżą od południa, piętrowa, w partiach ryzalitów trzykondygnacyjna, nakryta jest dachami płaskimi. Elewacje, zwieńczone delikatną attyką krenelażową, zdobione są w narożach sterczynami spływającymi do podstawy. Wejście frontowe prowadzi przez trzyarkadowy portyk z tarasem. Od strony ogrodu do wejścia prowadzą reprezentacyjne schody i taras.

 

 

Źródło: Zabytki architektury województwa lubuskiego, Zielona Góra 2010 r.