Został zbudowany po 1350, na sztucznie usypanym, ponad dziesięciometrowym wyniesieniu. W zachodniej części, otoczonego murem kurtynowym czworobocznego założenia, znajdował się dom mieszkalny, a w południowo-wschodnim narożu kwadratowa w planie wieża. Wzgórze zamkowe otoczone zostało zamykającymi się w czworobok wysokimi murami, spełniającymi obok obronnej także funkcję oporową wobec usypiska. W XVI w. zamek powiększono od strony dziedzińca o skrzydło północne. W czasie wojny trzydziestoletniej warownię opanowali Szwedzi i oblegały wojska brandenburskie. Przy odbudowie po tych wydarzeniach dostawiono skrzydło południowe, nadając całej budowli, z wyjątkiem wieży, cechy stylowe baroku. W 1712 dziedziniec zamknięto czwartym skrzydłem. W 1734 od wschodu dostawiona została szyja bramna ze schodami o 51. stopniach, pokonującymi wynoszącą 10 m różnicę poziomów między otoczeniem zamku a jego dziedzińcem. W 1810 dobra joannitów uległy kasacji stając się domeną państwową. Wkrótce, z nadania króla Prus, otrzymał je generał Fryderyk von Zastrow, po którym zamkiem władało kolejnych siedmiu junkrów. Ostatnim z nich przed 1945 był von Püchler – Limburg. Po II wojnie światowej w zamku był dom pracy twórczej Stowarzyszenia Historyków Sztuki, a od 1962 Poznańskiego Towarzystwa Muzycznego. W latach 1966–1971 został przeprowadzony gruntowny remont obiektu z adaptacją na hotel. Zamek jest murowany, czteroskrzydłowy z wewnętrznym, prostokątnym dziedzińcem, jednoipółtraktowy, piętrowy, nakryty dachami dwuspadowymi. W skrzydle zachodnim zachowała się sala gotycka ze sklepieniem krzyżowo-żebrowym wspartym na czworobocznym filarze, a na piętrze nad nią sala rycerska z kominkiem zdobionym barokową sztukaterią z 1740. Otaczające wzgórze zamkowe mury, wzmocnione w XVI w. bastejami, były wielokrotnie remontowane m.in. w latach 1968– 1969. Zbudowany z cegły odcinek południowy wyposażony jest w machikuły. W bryle zamku dominantę stanowi wieża, czworoboczna, powyżej dachów cylindryczna, zwieńczona krenelażem.

Źródło: Zabytki architektury województwa lubuskiego, Zielona Góra 2010 r.