Zbudowany w XV w., na zewnątrz zachował kształt gotycki. W czasach nowożytnych został przebudowany wewnątrz i wielokrotnie restaurowany. Od czasu reformacji do 1610 był w rękach protestantów. Orientowany, murowany z cegły, jednonawowy, z trójbocznie zamkniętym prezbiterium, z zakrystią od północy, oskarpowany, nakryty dachami dwuspadowymi. We wnętrzu, przekrytym sklepieniami krzyżowymi (zakrystia kolebką) zachowało się barokowe wyposażenie z XVII i XVIII w., ponadto gotycka rzeźba Madonny z Dzieciątkiem i renesansowy nagrobek Alberta Ossowskiego. W linii otaczającego kościół muru znajduje się drewniana brama-dzwonnica, z dzwonem z 1460.