Wczesnogotycki kościół po 1539, gdy przejęli go protestanci, został powiększony przez poszerzenie prezbiterium do szerokości nawy i przesklepiony. Zapewne wraz z tym dobudowano wieżę. W okresie baroku została dobudowana zakrystia i przekształcone okna. Jest orientowany, murowany z kamienia, jednoprzestrzenny na planie prostokąta, z wieżą i zakrystią od południa, nakryty dachem dwuspadowym; wieża czterospadowym. Prezbiterium przekryte jest sklepieniem krzyżowym, nawa gwiaździstym, a zakrystia kolebkowym. W wyposażeniu wnętrza znajdują się m.in. późnogotycki tryptyk z warsztatu Mistrza ołtarza z Gościszowic, renesansowa chrzcielnica, empora chóru z 1568, płyty nagrobne z XVI–XVII w. Wejście w południowej elewacji ujęte jest kamiennym, wykrojonym trójlistnie portalem. Kościół otoczony jest kamiennym murem z trzykondygnacyjną bramą-dzwonnicą w obwodzie.