Zakończono prace remontowo-konserwatorskie w żagańskim pałacu. Objęły one górne części elewacji od strony dziedzińca oraz skrzydło wschodnie, uszkodzone przed kilku laty wskutek niewłaściwego zabezpieczenia przed opadami w trakcie remontu dachów. Prace objęły część elewacji, gzymsy, lizeny, maszkarony, aplikacje i kominy. Płaskorzeźbione maszkarony i rzeźbiarskie opracowanie płycin z aplikacjami pierwotnie wykonano w technice narzutu. Gzymsy, lizeny i łuki opracowano na gładko szlichta wapienną.
Jak ustalili konserwatorzy technologia, w której wykonano maszkarony nie była odpowiednia do naszych warunków klimatycznych, a bardziej do terenów  północnego wybrzeża Morza Śródziemnego (Włoch, Francji lub Hiszpanii).  Z tego powodu też szybko zaczęła się destrukcja w całej strukturze dekoracji. Wykonano ją z masy gipsowej z niewielką ilością wypełniacza (drobnego piasku lub mączki marmurowej). Do napraw użyto zapraw na bazie cementu, co wyraźnie zniekształciło pierwotne formy maszkaronów. Rozpoznano 7 różnych rodzajów technologii, które zostały tu zastosowane. Zachowało się 197 maszkaronów o bardzo zróżnicowanej stylistyce, ekspresji i budowie technologicznej. W tym 10 zrekonstruowanych w latach 80. XX w. w odlewach z betonu, rozpoznano też typ bardzo twardej zaprawy przypominającej cement romański oraz zaprawy gipsowe. Badania i prace zrealizowała  firma konserwatorska Ars Longa z Krakowa.
Pałac w Żaganiu wzniesiono w 1693 r. (na reliktach zamku książęcego Konrada II z k. XIII w., rozbudowanego w XIV–XVI w.) na planie cztertoskrzydłowym z dziedziniec okolony  krużgankami w typie palazzo in forteza. Prawdopodobnie w k. XVIII w., gdy księstwo żagańskie nabył książę kurlandzki Piotr Biron, przeprowadzono przebudowę pałacu i zamurowano krużganki. W poł. XIX w. księstwo przejęła córka Birona Dorota Talleyrand-Perigord, która dokonała kolejnej przebudowy rezydencji m.in. otworzyła dziedziniec na park likwidując południowe skrzydło. Zasługującym na uwagę elementem dekoracji elewacji są maszkarony, które ozdobiły elewacje pałacu w 2 poł. XVII w (po 1677 r.). W latach 1965-1983 Pracownie Konserwacji Zabytków prowadziły zakrojony na szeroką skalę remont pałacu, podczas którego m.in. poddano konserwacji i rekonstrukcji maszkarony – zrekonstruowano 10 maszkaronów jako odlewy cementowe. W ramach tych prac wykonano również nową kolorystykę elewacji,  która utrzymana jest do dnia dzisiejszego.